Dudelange St.Martin
Het orgel van de St. Martin in Dudelange werd in 1912 door Georg Stahlhuth (1830-1913) en zijn zoon Eduard Stahlhuth (1862-1916) uit Burtscheid (bij Aken) gebouwd. Georg en Eduard Stahlhuth leerden het orgelbouwersvak bij de beroemde orgelmaker Joseph Merklin bevriend, met wie zij goed bevriend raakten. Dit feit, alsmede de opdrachten die zij in Engeland en Ierland ontvingen, had tot gevolg dat zij als een van de weinigen in staat waren om zowel Franse als Engelse invloeden in het Duits-romantische orgel te integreren. Daarmee beantwoordden zij aan Albert Schweitzers ideaalbeeld van een Europees orgel, onder wiens advies het orgel in 1912 dan ook werd gebouwd.
Karaktervolle registers
Het driemanualige orgel van 1912 had 45 stemmen (en drie transmissies op het Pedaal) op kegelladen, pneumatische toets- en registertractuur; het werd door drie Engelse watermotoren aangedreven. De invloed van de Engelse klankesthetiek vinden we terug in de Tuba mirabilis 8' van het Positief, die op een winddruk van 300 mm. waterkolom spreekt. Typisch Franse eigenschappen waren - naast de voor Stahlhuth zo karakteristieke overblazende stemmen - de tongwerken in Franse factuur (met vertinde kelen), waarvan er minstens drie (Vox humana 8', Tuba 8' en Bazuin 16') werden geleverd door de orgelpijpenmaker Sézerie uit Parijs.
Dudelange St.Martin
Specificaties
Algemeen
- Stahlhuth, 1912
- 4 klavieren
- 72 registers